همسر امام هادی علیه السلام
سوسن امّ ولد و از اهالی«نوبه» بود، دست تقدیر او را به مدینه و خانه امام هادی علیه السلام رساند.
وی از زنان عارف و فاضل عصر خود و به نام های «سلیل»، «حدیثه»، «حربیه» معروف و مشهور بود.
امام هادی علیه السلام او را ستوده و درباره او می فرماید: «سلولٌ مسلولةٌ من الآفات و الأنجاس».«سلول (یکی از القاب سوسن) از بدی ها پاک است.»
سوسن مادر امام حسن عسکری علیهالسلام و مادر بزرگ امام زمان (عج)به قدری با فضیلت بود که وقتی امام حسن عسکری علیه السلام بهشهادت رسید به عنوان پناهگاه شیعیان به شمار می آمد.
احمد بن ابراهیم می گوید: از حکیمه دختر امام جواد علیه السلام پرسیدم در این دوران اضطراب و نگرانی شیعه(دوران غیبت حضرت ولی عصر)، شیعیان به چه کسی مراجعه کنند؟
فرمود:
«إلی الجدة امّ أبی محمد».
در سال 259هـ.ق. امام حسن عسکری علیه السلام، سوسن (ع) و امام زمان(عج) را به سفر حج فرستاد و قبل از حرکت، اسم اعظم، سلاح و... را به حضرت مهدی واگذار کرد.
سوسن و نوه گرامی اش، به سفر مکه مشرف و سپس به مدینه رفتند. در آنجا با خبر شد که فرزند دلبندش به شهادت رسیده است، لذا با عجله به طرف سامرا حرکت کرد.
هنگامی که به سامرا رسید، اطلاع یافت جعفر کذّاب ادعای ارث و وصایت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام را دارد و خود را وصیّ و وارث عسکری علیه السلام من هستم. جعفر نپذیرفت. وی برای اثبات مدعای خود، نزد «ابوالشّوارب» قاضی سامرا رفت و وصایت خود را به اثبات رساند.
سوسن وصیت نمود: هرگاه از دنیا رفتم مرا در کنار قبر شوهرم امام هادی و فرزندم امام حسن عسکری(علیهما السلام) دفن کنید.
هنگامی که از دنیا رفت، خواستند به وصیتش عمل کنند، جعفر کذاب به بهانه اینکه وارث برادر و مالک منزل حضرت است، از دفن کردن سوسن خودداری کرد، در این لحظه به امر پروردگار حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)ظاهر شد و خطاب به عموی ناخلفش فرمود:
« ای جعفر، این خانه، خانه تو است یا خانه من؟! »و از نظرها غایب گردید.
جعفر که به شدت تحت تأثیر قرار گرفته بود، خود را کنار کشید و به این ترتیب سوسن در کنار شوهر و فرزند معصومش به خاک سپرده شد.
پ ن:
نوبه، نام سرزمین وسیعی در جنوب مصر؛ رسول گرامی اسلام اهالی آن دیار را ستوده و درباره آنها می فرماید: «من لم یکن له أخ فلیتخذ اخاً من النوبة»؛ «هر کس برادری ندارد شخصی از اهالی نوبه را به برادری بگیرد.»
